با توجه به تصمیمات گرفته شده جهت پذیرش مقالات در مجله کومش از نویسندگان مقاله هزینه دریافت می گردد. هزینه پذیرش مقالات از ابتدای سال 1402 در مجله کومش مبلغ 12.000.000ریال (یک میلیون و دویست هزار تومان) می باشد. که نویسنده مسئول می بایست جهت دریافت نامه پذیرش به حساب درآمد های دانشگاه واریز نمایند تا گواهی پذیرش مقاله صادر و مراحل بعدی انتشار مقاله انجام شود.
تبصره: این مصوبه شامل مقالاتی که نویسنده مسئول مقاله از همکاران دانشگاه علوم پزشکی سمنان باشد نمی شود.
هدف: Carpobrotus edulisگیاه بومی آفریقای جنوبی است که از دیرباز در ترمیم زخم مورد استفاده قرار میگرفته است. از جمله اثرات اصلی C.edulis خواص آنتیاکسیدانی، ضدقارچی، ضدمیکروبی، ضدویروسی و ضدالتهابی میباشد. مطالعه حاضر به بررسی اثرات رگزایی C.edulisدر روند ترمیم زخمبریدگی میپردازد. مواد و روشها: 30 سر موش بزرگ آزمایشگاهی بالغ بیهوش گردیده، پشت آنها تراشیده و زخمبریدگی ایجاد شد. زخمها بهمدت 21 روز (دورههای: 7، 14 و 21) پس از ایجاد بریدگی بهصورت موضعی درمان شدند. درمانها هر روز تجویز شدند: کنترل (بدون هیچگونه درمان)، شم (آب مقطر؛ 2 میلیلیتر) و گروه تیمار (عصاره خام؛ 2 میلیلیتر). پس از 21 روز، موشها بیهوش شدند و بافتهای آنها برای بررسی جمعآوری شد. اثرات رگزایی عصاره برگ تازه C.edulis در فرآیند ترمیم زخم موشها از طریق رنگآمیزی هماتوکسیلین و ائوزین (H&E) در گروههای آزمایشی بررسی گردید. یافتهها: در مراحل اولیه، تعداد رگهای خونی زیاد است، اما با افزایش بهبودی بهتدریج کاهش مییابد. در ارزیابی کلی پایان آزمایش مشخص شد که گروه درمان در مقایسه با گروه شاهد و شم کاهش معنیداری در کل عروق نشان داد (001/0p<). نتیجهگیری: بهطور خلاصه، یافتههای ما نشان داد که عصاره برگهای تازه گیاه C.edulis باعث بهبود وضعیت رگزایی در بافت زخم بریدگی در موشها شد.
Changizi Z, Safarpour kapurchal E, Moslehi A, Eslami Farsani M. The fresh leaves extract of Carpobrotus edulis improved the angiogenesis condition in cut wound tissue of rats. Koomesh 2023; 25 (5) :302-302 URL: http://koomeshjournal.semums.ac.ir/article-1-8462-fa.html
چنگیزی زهرا، صفرپور کپورچال الهام، مصلحی اعظم، اسلامی فارسانی محسن. عصاره برگ تازه Carpobrotus edulis وضعیت رگزایی را در بافت زخمبریدگی موشهای بزرگ آزمایشگاهی بهبود بخشید. كومش. 1402; 25 (5) :302-302