هدف: در این مطالعه، هدف ما بررسی مزایای درمانی بالقوه تمرینات تناوبی با شدت بالا در کاهش آسیب ریوی ناشی از متوترکسات بود. متوترکسات، دارویی که در درمان سرطان و بیماریهای ایمنی استفاده میشود، با استرس اکسیداتیو و التهاب مرتبط است که منجر به آسیب ریه میشود. با توجه به خواص ضد التهابی و آنتیاکسیدانی تمرینات تناوبی با شدت بالا، ما بهدنبال بررسی اثرات آن بر این نوع آسیب خاص بودیم. مواد و روشها: در مجموع 70 موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار بهطور تصادفی به چهار گروه کنترل، تمرین متناوب با شدت بالا، آسیب حاد ریه و درمان شده با تمرینات تناوبی با شدت بالا، تقسیم شدند. موشهای گروه آسیب حاد ریه، متوتروکسات را با دوز 20 میلیگرم بر کیلوگرمبهصورت داخلصفاقی برای ایجاد آسیب حاد ریه دریافت کردند. تمرین تناوبی با شدت بالا بهمدت هشت هفته انجام شد. پس از تکمیل، سطوح مالون دیآلدئید، ظرفیت آنتیاکسیدانی کل، سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، اینترلوکین 10، و فاکتور نکروز تومور-آلفا ارزیابی شد. یافتهها: تجویز متوترکسات منجر به افزایش سطح فاکتور نکروز تومور-آلفا و مالون دیآلدئید شد، در حالیکه باعث کاهش سطوح ظرفیت آنتیاکسیدانی کل، سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و اینترلوکین 10شد. برعکس، استفاده از تمرینات تناوبی با شدت بالا منجر به کاهش سطح عوامل اکسیداتیو و التهابی شد. همچنین تمرینات تناوبی با شدت بالا سطح فاکتورهای آنتیاکسیدانی و ضد التهابی را افزایش داد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج، تمرینات تناوبی با شدت بالا میتواند آسیب حاد ریوی ناشی از متوترکسات را از طریق کاهش سطح عوامل اکسیدان و التهابی تخفیف داده و ادم ریوی را بهبود بخشد.