با توجه به تصمیمات گرفته شده جهت پذیرش مقالات در مجله کومش از نویسندگان مقاله هزینه دریافت می گردد. هزینه پذیرش مقالات از ابتدای سال 1402 در مجله کومش مبلغ 12.000.000ریال (یک میلیون و دویست هزار تومان) می باشد. که نویسنده مسئول می بایست جهت دریافت نامه پذیرش به حساب درآمد های دانشگاه واریز نمایند تا گواهی پذیرش مقاله صادر و مراحل بعدی انتشار مقاله انجام شود.
تبصره: این مصوبه شامل مقالاتی که نویسنده مسئول مقاله از همکاران دانشگاه علوم پزشکی سمنان باشد نمی شود.
هدف: مطالعات نشان داده است که مسیر سیگنالینک mechanistic target of rapamycin (mTOR) در بیماریهای استحاله عصبی دارای اهمیت ویژه بوده و نقش آن در کنترل مسیر مشترک در این بیماریها یعنی مرگ سلولی شرح داده شده است. البته با توجه به نقش ویژه آن در حیات و تنظیم متابولیسم سلولی، تنظیم و مدولاسیون فعالیت mTOR بدون بروز عوارض جانبی نخواهد بود. بهطورکلی میتوان چنین نتیجهگیری کرد که در بیماری آلزایمر (AD) فعالیت mTOR افزایش یافته و در بیماری پارکینسون (PD) و بیماری هانتینگتون (HD) فعالیت mTOR کاهش مییابد. در خصوص AD مطالعات نشان داده است که فعالیت mTOR در نورونهای pro-BDNF افزایش یافته و در نورونهای آپوپتوتیک کاهش مییابد. در PD افزایش بیان فاکتور REDD1(regulated in development and DNA damage responses 1) مسئول اصلی مهار فعالیت mTOR میباشد. در بیماری هانتینگتون در مراحل اولیه و بدون علامت بیماری، فعالیت mTOR افزایش یافته ولی با علامتدار شدن بیماری معکوس میگردد. در خصوص تمام بیماریهای استحاله عصبی ذکر شده در بالا، مهار mTOR در مدلهای آزمایشگاهی دارای اثرات درمانی میباشد که عمدتاً از طریق تشدید اتوفاژی در پاکسازی و تخریب رسوبات پروتئینی نامحلول و نامطلوب میباشد. در حقیقت نشان داده شده است که استفاده از عوامل درمانی بهمنظور تشدید اتوفاژی از مسیرهای وابسته به mTOR و یا غیروابسته به آن در کنترل این بیماریهای نورودژراتیو دارای اهمیت ویژه است. با اینحال تحریک اتوفاژی بایستی کنترل شده و با توجه به شدت بیماری صورت گیرد. بهخصوص در بیماری آلزایمر که بیشتر مطالعات در مورد آن انجام شده است. در بیماری MS نیز بایستی توجه کرد اصلاح پاتولوژی بیماری با هدف گرفتن مسیر سیگنالینگ mTOR به سختی امکانپذیر است، چراکه mTOR در تنظیم فعالیت سلولهای T رگولاتوری (Treg) و بقای سلولهای اولیگودندرسیت و پیشسازهای آن (OLPs) نقش ویژهای دارد. در نهایت بایستی توجه داشت که ترکیبات دارویی خاص مهارکننده mTOR محدود هستند و راپامایسین (و سایر راپالوگها) نیز در مصارف طولانیمدت دارای عوارض میباشند. با اینحال هدف قرار دادن سایر پلتفورمهای مولکولی تعدیلکننده فعالیت mTOR همانند GTPase، Rhes و Rheb میتوانند در کنترل بیماریهای AD، PD و HD دارای اهمیت درمانی باشند.