با توجه به تصمیمات گرفته شده جهت پذیرش مقالات در مجله کومش از نویسندگان مقاله هزینه دریافت می گردد. هزینه پذیرش مقالات از ابتدای سال 1402 در مجله کومش مبلغ 12.000.000ریال (یک میلیون و دویست هزار تومان) می باشد. که نویسنده مسئول می بایست جهت دریافت نامه پذیرش به حساب درآمد های دانشگاه واریز نمایند تا گواهی پذیرش مقاله صادر و مراحل بعدی انتشار مقاله انجام شود.
تبصره: این مصوبه شامل مقالاتی که نویسنده مسئول مقاله از همکاران دانشگاه علوم پزشکی سمنان باشد نمی شود.
هدف: دانش سلولهای بنیادین فرصتهای جدیدی در استفاده از سلولهای بنیادی مشتق از مغز استخوان و بافتهای مشتق شده از آن در جایگزینی بافتهای آسیب دیده فراهم آورده است. سلولهای بنیادی عصبی نقش ویژهای را در تحقیقات، جهت درمان آسیب بافت مغزی به خود اختصاص داده است. اما متاسفانه یکی از مشکلات این مسیر آسیب سلولی ناشی از رادیکالهای آزاد اکسیژن است و یکی از عوامل اصلی تخریب سلولی محسوب میشود. مطالعات اخیر نشان میدهد سیموستاتین که دارویی ضدچربی است میتواند نقش مهمی در جلوگیری از مرگ سلولی به واسطه فعال کردن مسیرهای آنتیاکسیدانی داخلی سلولی ایفا نماید. در این مطالعه این تئوری را بررسی میکنیم که آیا سیمواستاتین میتواند با اثر آنتیاکسیدانی مانع مرگ سلولها در مجاورت پراکسید هیدروژن شود یا خیر. مواد و روشها: این مطالعه بهصورت مطالعه آزمایشگاهی و بر سلولهای بنیادی شبه عصبی (NLSCs) مشتق از سلولهای بنیادی مغز استخوان صورت گرفت. در ابتدا سلولها به سه گروه سلولهای بنیادی شبه عصبی، سلولهای بنیادی شبه عصبی+100 میکرو مولار هیدروژن پراکسید (H2O2) و سلولهای بنیادی شبه عصبی + 100 میکرومولار هیدروژن پراکسید به همراه پیش تیمار بهوسیله 2 میکرومولار سیمواستاتین 48 ساعت قبل از مواجهه با هیدروژن پراکسید تقسیم شدند. سپس سلولها از نظر میزان زنده ماندن به وسیله تست Viability ارزیابی شدند. یافتهها: ابتدا برای شناسایی سلولها از مارکرهای ایمو نوهیستوشیمیایی سطح سلولها استفاده شد. سپس سلولهای بنیادی شبهعصبی بهدست آمده در مجاورت دوز به دست آمده سیمواستاتین قرار گرفتند. در محیط حاوی سیمواستاتین 2 میکرومولار و H2O2 با غلظت 100میکرومولارمیزان بقای سلولها 76% بود، اما در گروه NSCs+H2O2 که فاقد سیمواستاتین بود میزان مرگ و میر سلولها بهصورت معنیدار(05/0>P)افزایش داشت و تنها 40% سلولها، زنده ماندند. همچنین بیان ژنهای PGC-1α و NRF-2 در گروه NSCs+H2O2بیان نشدند در حالیکه در گروه Simvastatin+H2O2 بیان گردید. نتیجهگیری: از مقایسه نتایج این مطالعه میتوان دریافت در معرض قرار گرفتن سلولها با سیمواستاتین به طور معنیداری باعث افزایش بقای سلولها و کاهش مرگ سلولی در برابر H2O2 میشود.
Varmazyar R. Investigating the effect of statin on the expression of PGC1-α and NRF2 genes on neural stem cells derived from bone marrow stromal stem cells in laboratory conditions. Koomesh 2023; 25 (5) :96-96 URL: http://koomeshjournal.semums.ac.ir/article-1-8215-fa.html
ورمزیار رویا. بررسی اثر استاتین بر بیان ژنهای PGC1-α و NRF2 بر سلولهای بنیادین عصبی مشتق شده از سلولهای بنیادین استرومایی مغز استخوان در شرایط آزمایشگاهی. كومش. 1402; 25 (5) :96-96