|
بررسی چگونگی مقاومت در درمان لیشمانیوز جلدی با مگلومین آنتی‌موان (گلوکانتیم): مقایسه حساسیت انگل جدا شده از بیمار به دارو در محیط کشت با پاسخ کلینیکی بیمار به درمان
|
مجید محمودی   ، سیدجعفر نصرت‌آبادی ، علی‌رضا فکری ، عباس حق‌پرست ، ایرج شریفی |
|
|
|
چکیده: (25919 مشاهده) |
| سابقه و هدف: با توجه به اینکه درمان اساسی در بیماری لیشمانیوز با ترکیبات آنتی‌موان، شامل پنتوستام و گلوکانتیم، صورت می‌گیرد و مقاومت داروئی بیمار به این ترکیبات خصوصاً در مناطق اندمیک یکی از مشکلات اصلی در این بیماری است. این مطالعه، جهت ارزیابی حساسیت و یا مقاومت سوش‌های Leishmania tropica جدا شده از بیماران را در محیط کشت و در حالت تکثیر داخل سلولی (فرم اماستیگوئی) در مقابل دو ترکیب سه ظرفیتی و پنج ظرفیتی آنتی‌موان، انجام گردید و نتایج آن با پاسخ درمانی بیماران مقایسه شد.
مواد و روش‌ها: جهت انجام این بررسی از بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی در منطقه اندمیک نمونه‌برداری شد. انگل‌های جدا شده از هر بیمار در محیط‌های جامد و مایع، کشت و تکثیر گردید. سپس با استفاده از ماکروفاژهایِ زنده مایع صفاق موش، کشت و تکثیر انگل در داخل سلول‌های ماکروفاژ و در پلیت‌هایی مخصوص فراهم گردید. کاهش رشد انگل در داخل ماکروفاژ و همین‌طور کاهش درصد ماکروفاژهای آلوده شده در اثر اضافه نمودن دارو تعیین و بدین وسیله میزان حساسیت انگل در مقابل این ترکیبات در حالت In vitro مشخص گردید.
یافته‌ها: نتایج حاصله از این بررسی نشان داد که ترکیب آنتی‌موان سه ظرفیتی با حداقل غلظت µg/ml100 به طور معنی‌دار باعث کاهش تکثیر داخل سلولی انگل جدا شده از هر بیمار می‌گردد )05/0 (P |
|
| واژه‌های کلیدی: لیشمانیا تروپیکا، مگلومین آنتی‌موان، پتاسیم آنتی‌موان تارتارات، مقاومت دارویی |
|
|
متن کامل [PDF 320 kb]
(4098 دریافت)
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1387/6/26 | انتشار: 1382/5/24
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
