|
پلی‌نوروپاتی قرینه انتهایی دیابتی: نقش معاینه بالینی در غربال‌گری
|
رخساره عقیلی   ، محمد ابراهیم خمسه ، حمید رضا برادران ، سید مجتبی عقیلی ، مجتبی ملک |
|
|
|
چکیده: (26354 مشاهده) |
| سابقه
و هدف: این مطالعه با هدف تعیین فراوانی پلی‌نوروپاتی قرینه انتهایی و نقش معاینه بالینی
در تشخیص نوروپاتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گرفته است. مواد
و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی که در سال‌های 1389-1388 انجام شد تعداد
107 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با پرسش‌نامه میشیگان، مورد بررسی قرار گرفتند. این
پرسش‌نامه شامل دو بخش مصاحبه و معاینه بالینی می‌باشد. مصاحبه شامل علائم حسی مثبت
و منفی، ضعف، کرامپ عضلانی و تشخیص قبلی نوروپاتی دیابتی و معاینه بالینی شامل مشاهده
ظاهر پا، زخم، رفلکس آشیل، درک ارتعاش و وضعیت حسی پا با استفاده از مونوفیلامنت بود. یافته‌ها: 72 زن و 35 مرد مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران
و طول مدت ابتلا به دیابت به ترتیب (2/10±) 6/57 و (3/7±) 2/10 سال بود. فراوانی نوروپاتی
بر اساس معاینه بالینی 5/78% بوده است. رفلکس آشیل در 67% از بیماران در هر دو پا وجود
نداشت، درک ارتعاش در 25% از بیماران مختل بود در حالی‌که تست مونوفیلامنت در 86% از
بیماران در هر دو پا نرمال بود. نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده نقش کلیدی معاینه بالینی در تشخیص
نوروپاتی قرینه انتهایی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می‌باشد. بالا بودن فراوانی
نوروپاتی در بیماران مبتلا به دیابت اهمیت غربال‌گری سالانه، ارزیابی بیش‌تر، برنامه‌ریزی
و مدیریت را در این بیماران در کلینیک پای دیابتی بیش از پیش آشکار می‌سازد ولی به
دلیل نرمال بودن مونوفیلامنت در اکثریت بیماران حساسیت این روش در غربال‌گری نوروپاتی
دیابتی مورد سئوال می‌باشد |
|
| واژه‌های کلیدی: دیابت شیرین، پلی‌نوروپاتی دیابتی، معاینه بدنی، غربال‌گری |
|
|
متن کامل [PDF 243 kb]
(3169 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1390/9/11 | پذیرش: 1392/1/19 | انتشار: 1392/1/19
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
