هدف: خواب بخش مهمی از زندگی انسان است و یک عامل اصلی برای سلامت تمام سیستم‌های بدن است. کم‌خوابی می‌تواند منجر به اختلالات خلقی و روانی و هم‌چنین اختلالات شناختی شود. هم‌چنین مطالعات قبلی نشان داده است که قرارگیری در معرض محیط غنی شده (EE) ، با افزایش میزان انعطاف‌پذیری سیناپسی، نوروژنزیس و القای فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) عملکردهای شناختی را در مناطق مختلف مغز در مدل‌های حیوانی آزمایشگاهی بهبود می‌بخشد . در مطالعه حاضر، ما اثرات قرارگیری در معرض EE را بررفتارهای شبه اضطرابی و سطح BDNF در هیپوکامپ موش‌های بزرگ آزمایشگاهی محروم از خواب بررسی کردیم. مواد و روش‌ها: 4 گروه 8 تایی از موش‌های بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار در مطالعه حاضر مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه‌های مورد مطالعه عبارتند از: کنترل، محیط غنی شده (EE)، محروم از خواب (SD)، EE+SD. نوزادان در روز بیست و یکم بعد از تولد از مادرگرفته و طبق گروه‌بندی تا 60 روز در محیط غنی شده (EE) قرار گرفتند. بعد از این زمان (روز 61 ام) موش‌هایی که در گروه محروم از خواب بودند، به‌مدت 24 ساعت محروم از خواب شده و پس از انجام تست‌های رفتاری Open field و EPM موش‌ها بیهوش شدند و هیپوکامپ برای ارزیابی بیان ژن BDNF برداشته شد. یافته‌ها:نتایج ما نشان می‌دهد که محرومیت از خواب باعث افزایش سطح اضطراب و اختلال در بیان ژن BDNF در هیپوکامپ می‌شود. در صورتی‌که قرار گرفتن موش‌های نوجوان در معرض EE رفتارهای شبه‌اضطرابی را در موش‌های محروم از خواب کاهش می‌دهد. پس زندگی در محیط غنی با افزایش بیان ژن BDNF در هیپوکامپ اضطراب را در حیوان کاهش می‌دهد. نتیجه‌گیری: بنابراین زندگی در یک محیط غنی شده یک مداخله غیردارویی است که بیان ژن BDNF را در هیپوکامپ افزایش داده و عملکرد مغز را بهبود می‌بخشد.
