هدف: دیابت روند ترمیم زخم را با اختلال مواجه می‌کند و هم‌چنان مواردی از شکست درمان زخم پای دیابتی و قطع عضو اندام تحتانی مشاهده می‌شود. دارچین یکی از گیاهان دارویی است که خواص ضدمیکروبی، ضدالتهابی، آنتی‌اکسیدانی و ترمیمی آن در مطالعات متعدد ثابت شده است. هدف از انجام این مطالعه مشخصه‌یابی و آماده‌سازی نانولیپوزوم‌های حاوی اسانس دارچین و بررسی تأثیر آن بر زخم تجربی ایجاد شده در مدل آزمایشگاهی موش دیابتی می‌باشد. مواد و روش‌ها: با آنالیز GCMS اجزای اسانس دارچین جهت اثبات اصالت اسانس مشخص گردید. آنالیز DLS اندازه نانوذرات و گستره اندازه آن‌ها را مشخص نمود. آنالیز شیمیایی FTIR جهت شناسایی گروه‌های عاملی و اثبات بارگیری اسانس دارچین درون نانوذرات لیپوزوم انجام شد. پس از القای دیابت، زخم‌های دایره‌ای شکل در کمر موش‌ها به‌صورت تجربی ایجاد شد. در روزهای 0، 3، 7، 14 و 21 از زخم گروه‌های مطالعه شامل شاهد بدون درمان، درمان با نانوژل بلانک و تیمار با نانوژل حاوی اسانس دارچین عکس‌برداری و توسط نرم‌افزار Image J تحلیل گردید. در روزهای 7، 14 و 21 بیوپسی زخم‌ها تحت مطالعه میکروسکوپی قرار گرفت. یافته‌ها: آنالیز GCMS بیشترین جزء تشکیل‌دهنده اسانس دارچین را سینامآلدهید شناسایی نمود. اندازه نانوذرات لیپوزوم حاوی اسانس در آنالیز DLS، 5±187 نانومتر برآورد گردید. طبق آنالیز FTIR بارگذاری اسانس در نانولیپوزوم‌ها اثبات گردید. میزان اپی‌تلیالیزاسیون مجدد در گروه تحت‌درمان با نانوژل حاوی اسانس دارچین به‌میزان معنی‌داری بیشتر بود(05/0>P). میزان اِدِم در گروه درمان با نانوژلحاوی دارچین به‌میزان معنی‌داری کمتر از سایر گروه‌ها بود(05/0>P). نتیجه‌گیری: نانولیپوزوم‌های حاوی اسانس دارچین روند تشکیل اپی‌تلیالیزاسیون مجدد را تسریع می‌کنند. هم‌چنین در کاهش میزان اِدِم مؤثر هستند. اما بر سایر فاکتورهای دخیل در بهبود زخم تأثیری ندارند.
