هدف: اختلال وسواسی-جبری یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی است. پاسخ به درمان یکی از مهم‌ترین چالش‌های درمانی بیماران وسواسی است. مطالعات نشان داده‌اند که این بیماران نابهنجاری‌هایی در امواج مغزی دارند، بنابراین اگر بتوان شاخص‌های الکتروآنسفالوگرافی این بیماران را مورد توجه قرار داد، می‌توان به درمان آنان کمک کرد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی یک‌سو کور بود، که از شهریور 1398 تا شهریور 1401 در بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. به این منظور 45 بیمار مبتلا به اختلال وسواس-جبری در سه گروه آزمایش، پلاسبو و کنترل (هر گروه 15 بیمار) به‌صورت تصادفی قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 25 جلسه (هفته‌ای 3 بار به‌مدت 45 دقیقه) تحت مداخله نوروفیدبک توأم با دارودرمانی قرار گرفتند، در گروه پلاسبو فرآیند درمانی همانند گروه آزمایش بود با این تفاوت که نوروفیدبک به‌صورت واقعی انجام نمی‌گرفت. گروه کنترل نیز تنها تحت درمان دارویی بودند. مرحله ارزیابی به‌منظور بررسی اثرات درمان‌ها در طول مطالعه به‌وسیله مقیاس وسواس فکری و عملی ییل براون صورت گرفت، که به‌ترتیب شامل: پیش از شروع درمان (زمان اول)، جلسه 9-8 درمان (زمان دوم)، جلسه 17-16 درمان (زمان سوم)، پس از پایان درمان (زمان چهارم) و 2 ماه پس از پایان درمان (زمان پنجم) بوده است.تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-22 انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که روند بهبود میانگین نمره کل وسواس در گروه آزمایش نسبت به دو گروه دیگر تفاوت معنی‌داری داشت (05/0P<). از طرفی بین گروه پلاسبو و کنترل در هیچ‌کدام از متغیرها در مراحل مختلف تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0P>). نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد بیمارانی که تحت‌درمان نوروفیدبک توأم با دارودرمانی بودند بهبود معنی‌داری در کاهش شدت علائم وسواس نسبت به دو گروه دیگر داشتند. بنابراین نوروفیدبک می‌تواند به‌عنوان یک روش درمانی در کنار درمان‌های معمول این اختلال به کار برده شود.
