هدف: واکسن‌های خوراکی در بیماری‌های عفونی که عامل آن‌ها از راه مخاط وارد بدن می‌شود، باعث القای مسیر ایمنی ذاتی خواهد شد. نسبت نوتروفیل به لنفوسیت (NLR) و نسبت پلاکت به لنفوسیت (PLR) به عنوان بیومارکرهای التهاب سیستمیک بروسلا ثبت شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف خوراکی واکسن پروبیوتیک لاکتوکوکوس لاکتیس حامل آنتی‌ژن BLS بروسلا آبورتوس بر روی نسبت لکوسیت‌های خون به عنوان بیومارکرهای زیستی در موش‌های مبتلا به بروسلوز در مقایسه با گروه کنترل است. مواد و روش‌ها: 60 موش مبتلا به بروسلوز (چالش) و 60 موش سالم (غیرچالش) وارد مطالعه شدند. گروه چالش به 6 زیر گروه تقسیم شد و 6 نوع مداخله اعم از 1) L. lactis/pNZ8148-Usp45-BLS، 2) L. lactis- pNZ8148، 3) L .lactis، 4) IRIBAVac، 5) pNZ8148 و 6) PBS را در همه گروه‌ها به‌جز IRIBA Vac به‌صورت گاواژ به معده دریافت کردند. از سرم به منظور بررسی پارامترهای هماتولوژیکی استفاده شد. سطح پروتئین واکنشی (CRP) Cاندازه‌گیری شد. تعداد نوتروفیل و لنفوسیت با استفاده از شمارش کامل سلول‌های خونی تعیین شد. PLR و NLR محاسبه شد. یافته‌ها:در این مطالعه سطح CRP در موش‌های گروه چالش به طور قابل توجهی نسبت به گروه غیر چالش افزایش یافته است (0001/0P<). موش‌های دریافت‌کننده واکسن خوراکی L. lactis/pNZ8148-Usp45-BLS قادر به مهار عفونت و کاهش غلظت CRP در سطح پایه بودند. موش‌های مبتلا به بروسلوز سطح NLR و PLR کم‌تری نسبت به گروه کنترل دارند، که پس از دریافت واکسن نوترکیب افزایش نسبت لکوسیت‌ها مشاهده گردید (0001/0P˂). نتیجه‌گیری: موش‌های گروه چالش و گروه غیر چالش از نظر میزان PLR و NLR و هم‌چنین CRP تفاوت آماری معنی‌داری نشان دادند. این پارامترها می‌توانند نشانگرهای مفیدی در ارزیابی التهاب سیستمیک بروسلوز باشند.
