هدف: بیماری هپاتیت B مزمن در طولانی‌مدت منجر به فیبروز کبد، از کارافتادگی آن و مرگ بیمار می‌شود. میزان سطح پیشرفت فیبروز کبد بیماران براساس نشانگرهای بیوشیمیایی قابل تشخیص است. هدف این پژوهش پیش‌بینی سطح فیبروز کبد برای بیماران مبتلا به هپاتیت B مزمن و تعیین احتمال جابه‌جایی بیمار از سطح کنونی به سایر سطوح دیگر فیبروز کبد است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی است که در سال 1399 انجام شد. از پارامترهای سن، مقدار پلاکت خون و آنزیم‌های AST و ALT به‌عنوان ورودی‌های مدل‌های پیش‌بینی‌کننده استفاده شد. مدل‌های پیش‌بینی‌کننده شامل مدل‌های درخت تصمیم‌گیری، Naïve Bayes، ماشین‌بردار پشتیبان و شبکه عصبی بودند. ماتریس انتقال برای محاسبه احتمال جابه‌جایی بیمار از سطح کنونی به سایر سطوح دیگر فیبروز کبد استفاده شد. روش اعتبارسنجی متقابل 10 برابری برای اطمینان از تعمیم‌پذیری مدل‌های پیش‌بینی استفاده شد. یافته‌ها:بر اساس نتایج به‌دست آمده درخت تصمیم‌گیری با دقت، فراخوانی و صحت 100% بهترین الگوریتم پیش‌بینی‌کننده سطح فیبروز کبد در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن B بود. سپس شبکه عصبی با صحت 60/0±35/99 و مقدار متوسط خطا 025/0±058/0 بهترین عملکرد را داشت. مدل ماشین‌بردار پشتیبان کم‌ترین مقدار دقت، فراخوانی و صحت را به خود اختصاص داد. بر اساس نتایج ماتریس انتقال، بیمارانی که در وضعیت فیبروز ناچیز هستند با احتمال خیلی کمی به وضعیت التهاب شدید کبد مبتلا می‌شوند. نتیجه‌گیری: با بهره‌گیری از روش‌های محاسباتی می‌توان بدون استفاده از روش‌های تهاجمی با دقت بالایی میزان فیبروز کبد را برای بیماران مبتلا به هپاتیت B مزمن پیش‌بینی کرد.
