هدف: طبق مطالعات، کودکان اغلب طولانی‌تر از زمان استاندارد ناشتا نگه داشته می‌شوند که می‌تواند عوارضی در آنان ایجاد کند. به دلیل وجود شواهد کم و متناقض در زمینه ناشتابودن و عوارض آن، هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط زمان ناشتابودن قبل از جراحی با علائمحیاتی و نوع و دوز داروی بی‌دردی در اطفال بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی؛ 192 کودک با دامنه سنی6 تا 36 ماه از یک مرکز تخصصی اطفال وارد شدند. اطفال از نظر زمان ناشتابودن قبل از جراحی، نوع و دوز داروی مسکن با استفاده از فرم محقق‌ساخته و تعداد تنفس، تعداد نبض و درجهحرارت پس از جراحی از طریق مشاهده، پالساکسیمتری و ترمومتر تمپانیک بررسی شدند. یافته‌ها:میانگین زمان ناشتابودن 09/8 ساعت بود. زمان ناشتابودن کودکانی که داروی آپوتل مصرف کردند، بیش‌تر بود (03/0=P). زمان ناشتابودن با دوز داروی آپوتل و هم‌چنین مجموع دوز سه دارو رابطه معنادار و مستقیم داشت (به ترتیب: 001/0P< و 001/0P<). میانگین درجهحرارت کودکانی که بیش‌تر از 6 ساعت ناشتا بودند به طور معنی‌داری کم‌تر از سایر کودکان بود (001/0P<). نتیجه‌گیری: زمان ناشتابودن اطفال بیش‌تر از زمان استاندارد بود. استفاده از دوز بیش‌تری از داروی آپوتل و مجموع سه داروی ضد درد نشان‌دهنده درد بیش‌تر در بیماران با زمان ناشتابودن طولانی‌تر بود. از طرفی افزایش زمان ناشتابودن منجر به کاهش درجهحرارت شد. بنابراین نیاز است زمان ناشتابودن اطفال جهت جلوگیری از ایجاد عوارض کاهش یابد.
