|
اثرات تزریق داخل آمیگدالی ممانتین بر علایم متابولیکی استرس مزمن در موش‌های کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI
|
بهاره صادقی   ، هدایت صحرایی ، حمیرا زردوز ، هنگامه علی بیک ، ناهید سراحیان |
|
|
|
چکیده: (5755 مشاهده) |
| سابقه و هدف: تحقیقات قبلی نقش
مهم آمیگدال را در هنگام استرس نشان داده است. هم‌چنین، ورودی‌های گلوتاماتی به آمیگدال
در حین استرس فعال می‌شوند. در این مطالعه تاثیر مهار گیرنده‌های گلوتاماتی NMDA موجود در آمیگدال در پاسخ به استرس مزمن
مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: به کمک دستگاه استریوتاکس کانول‌گذاری یک‌طرفه و یا
دو طرفه آمیگدال انجام شد. پس از هفت روز بهبودی حیوانات دوزهای متفاوت ممانتین (1/0،
5/0 و 1 میکروگرم به ازای موش) را پنج دقیقه قبل از شروع استرس دریافت کردند.
استرس به مدت هفت روز متوالی القاء شد و میزان آب و غذای دریافتی و هم‌چنین زمان
تاخیر در غذا خوردن و میزان دفع به عنوان معیاری از استرس سنجیده شد. یافته‌ها: استرس باعث کاهش دریافت غذا، و افزایش میزان آب‌نوشی، زمان تاخیر در غذا خوردن
و میزان دفع شد. تجویز داخل آمیگدالی ممانتین اثر استرس را در میزان غذای دریافتی
به جز در دوزهای متوسط و زیاد آن هم در سمت راست هسته تشدید کرد. هم‌چنین ممانتین
باعث مهار اثر استرس در میزان آب‌نوشی به جز در دوز متوسط سمت راست شد و زمان تاخیر
در غذا خوردن را نیز به میزان قابل توجهی کاهش داد. از طرفی ممانتین به صورت
وابسته به دوز و محل تزریق منجر به مهار و یا تقویت اثر استرس بر میزان دفع گردید. نتیجه‌گیری: مکانیسم‌های
گلوتاماتی در آمیگدال بر استرس موثر هستند و این اثر به‌صورت وابسته به دوز و
وابسته به سمت (چپ و یا راست) می‌باشد |
|
| واژه‌های کلیدی: گیرنده های ان متیل دی آسپارتات، بادامک، تنش، ممانتین |
|
|
متن کامل [PDF 826 kb]
(1376 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1393/2/16 | پذیرش: 1393/10/15 | انتشار: 1393/12/27
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
