|
تأثیر استدلال بالینی کاردرمانی بر مبنای مدل آکوپیشن انسان بر دست‌نویسی در دانش‌آموزان با اختلال یادگیری خاص: یک مطالعه مقدماتی
|
حانیه مودی  ، سمانه کرمعلی اسماعیلی |
|
|
|
چکیده: (180 مشاهده) |
هدف: هدف مطالعه حاضر طراحی مداخلات کاردرمانی با استدلال درمانی بر اساس مدل اکوپیشن انسان (MOHO) برای تقویت دست‌نویسی شامل خوانایی و سرعت در دانش‌آموزان با اختلال یادگیری خاص (SLD) و مقایسه تأثیر آن با مداخلات رایج دست‌نویسی بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش به شیوه مداخله‌ای نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پسآزمون با گروه کنترل انجام گردید. در این پژوهش 16 کودک 10-8 ساله با SLD به‌صورت در دسترس انتخاب و غیرتصادفی در ۲ گروه آزمایش (8=n) و کنترل (8=n) قرار گرفتند. معیارهای نمونه‌گیری شامل تحصیل در پایه دوم یا سوم ابتدایی، فارسی‌زبان بودن، بدخطی به‌عنوان شکایت خانواده و معلم و عدم وجود اختلال همراه بود. گروه آزمایش، برنامه بهبود دستخط بر مبنای MOHO دریافت کردند و گروه کنترل درمان‌های توان‌بخشی معمول دستخط (حسی-حرکتی و چند‌حسی) را دریافت کردند. گروه آزمایش در 20 جلسه 45 دقیقه‌ای، طی 7 هفته، هفته‌ای سه جلسه تحت درمان قرار گرفتند. ابزار ارزیابی برای دستخط ابزار ارزیابی دست‌نویسی فارسی بود.
یافته‌ها: اختلاف میانگین دو گروه آزمایش و کنترل ازنظر سرعت نوشتن و متغیرهای مربوط به خوانایی شامل شکل کلمه، فاصله‌گذاری بین کلمات، راستا و شیب کلمه معنادار بود (05/0≤P). اندازه کلمات به‌عنوان متغیر دیگر خوانایی، تفاوت معناداری بین دو گروه نشان نداد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: پروتکل تقویت دستخط در دانش‌آموزان با SLD بر مبنای MOHO اثربخشی خوبی داشت و MOHO چهارچوب درمانی مؤثر در مداخلات دستخط بود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: دست‌نویسی، توان‌بخشی، کودک، اختلال یادگیری خاص، کاردرمانی |
|
|
متن کامل [PDF 854 kb]
(64 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1401/6/12 | پذیرش: 1402/2/20 | انتشار: 1402/2/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
