هدف: کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری با اساس زبانی در سطوح مختلفی از جمله در تولید متون نوشتاری منسجم اشکالات زیادی دارند. هدف پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه توانایی مدیریت انسجام در تولیدات نوشتاری افراد مبتلا به ناتوانی یادگیری با اساس زبانی و همتایان طبیعی آن‌ها بر اساس تراکم و تنوع پیونده‌ها، تراکم علائم نوشتاری (نقطه و ویرگول) و تراکم و تنوع عبارات ارجاعی است. مواد و روش‌ها: برای انجام پژوهش حاضر، از 24 دانش‌آموز مبتلا به ناتوانی یادگیری با اساس زبانی به عنوان گروه آزمایش و 24 دانش‌آموز طبیعی به‌عنوان گروه کنترل خواسته شد تا در مورد موضوعی چالش‌برانگیز که در مدرسه برایشان رخ داده است، شروع به نوشتن کنند. متون نوشتاری تولید شده توسط آن‌ها املانویسی و به لحاظ تراکم و تنوع سه ابزار انسجامی: پیونده‌ها، علائم نگارشی و عبارات ارجاعی مورد ارزیابی قرارگرفت. یافته‌ها:در گروه مبتلا به ناتوانی یادگیری با اساس زبانی، تراکم) 005/0=P)و تنوع (005/0=P) و در گروه آزمودنی‌های طبیعی، تنوع پیونده‌ها (02/0=P) به‌طور معنی‌داری با افزایش سن بیش‌تر شد. تراکم پیونده‌های مورد استفاده توسط گروه مبتلا به ناتوانی یادگیری با اساس زبانی (03/0=P) و هم‌چنین تنوع آن‌ها (02/0=P) در مقایسه با گروه با رشد زبانی طبیعی به‌طور معنی‌داری کم‌تر بود. در گروه آزمودنی‌های با رشد طبیعی تراکم استفاده از ویرگول با افزایش سن به طور معنی‌داری افزایش می‌یافت (001/0=P). تراکم استفاده از ویرگول در نوجوانان با رشد زبانی طبیعی به طور معنی‌داری بالاتر از نوجوانان مبتلا به ناتوانی یادگیری با اساس زبانی بود. در گروه مبتلا به ناتوانی یادگیری با اساس زبانی تراکم عبارات ارجاعی به طور معنی‌داری با افزایش سن افزایش یافت (003/0=P). در مقابل، در گروه با رشد زبانی طبیعی تنوع عبارات ارجاعی با افزایش سن بیش‌تر می‌شد (02/0=P). تفاوت بین گروه‌های مبتلا به ناتوانی یادگیری با اساس زبانی و گروه با رشد زبانی طبیعی تنها در کودکان از نظر آماری معنی‌دار بود (01/0=P). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری با اساس زبانی به میزان بسیار زیادی در مدیریت انسجام نوشتاری با مشکل روبرو هستند.
