|
بررسی میزان کوتاهی باقیمانده از بیماری لگ کالوپرتس پس از روش‌های مختلف درمان
|
علیرضا یاوری‌کیا   ، غلامرضا قربانی‌امجد ، خشایار داوود‌پور ، احسان صالح |
|
|
|
چکیده: (13355 مشاهده) |
| سابقه و هدف: در بیماری (LCP) Legg calve porthes، کوتاهی باقیمانده اندام گرفتار منجر به لنگش و اختلال راه رفتن می‌گردد. هدف این مطالعه بررسی اختلاف طول اندام به‌روش دقیق رادیوگرافی تله متریک به‌جای روش مرسوم و پر خطای بالینی در پایان سن بلوغ و بررسی پاسخ جبرانی طول استخوان‌های ران و تیبیای همان طرف می‌باشد.
مواد و روش‌ها: کوتاهی باقیمانده اندام گرفتار در سن بلوغ اسکلتی به‌روش رادیوگرافی تله‌متریک در 46 بیمار مبتلا به بیماری LCP نمونه‌گیری شده به‌روش سرشماری، اندازه‌گیری و توسط رادیولوژیست واحد گزارش شد. بیماران در سه گروه جراحی استئوتومی واروس (Femoral varus osteotomy, FVO)، ارتوز ابداکشن (Abduction aothosis - AO) و عدم درمان، هر کدام به تعداد مساوی 16 بیمار طبقه‌بندی شده بودند و نتایج سه گروه با یک‌دیگر مقایسه گردیده است.
یافته‌ها: کوتاهی باقیمانده در گروه AO به‌وضوح بیش از گروه FVO و تا حدی بیش از گروه درمان نشده بود. طول استخوان ران در هر سه گروه تقریباً یکسان (به ترتیب به‌طور متوسط کوتاهی mm5/12 در گروهAO ، mm1/11 در گروه FVO و mm4/10 در گروه درمان نشده) بود ولی طول استخوان تیبیای همان‌طرف به‌صورت معناداری در سه گروه متفاوت بود (mm8/2 کوتاهی در گروهAO ، mm1 بلند شدن در گروه درمان نشده و mm6/1 بلند شدن در گروه FVO). مجموع کوتاهی اندام در گروه FVO کم‌تر و گروه AO بیش از همه (حتی بیش از گروه درمان نشده) بود.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد بروز پدیده رشد جبرانی استخوان تیبیای همان‌طرف عامل اختلاف طول کم‌تر و نتایج بهتر در گروه FVO بوده و علت کوتاهی قابل توجه استخوان ران گرفتار و استخوان درشت نی همان‌طرف در گروه AO آتروفی ناشی از کاهش استفاده از اندام (آتروفی دیس‌یوز) و توجیه‌کننده نتایج نامناسب نهایی باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: : بیماری Legg calve perthes، کوتاهی باقیمانده، استوتومی، ارتوز ابداکشن |
|
|
متن کامل [PDF 150 kb]
(3806 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1388/12/26 | پذیرش: 1393/11/20 | انتشار: 1393/11/20
|
|
|
|
|
|
