:: جلد 22، شماره 3 - ( تابستان 1399 ) ::
جلد 22 شماره 3 صفحات 562-556 برگشت به فهرست نسخه ها
اثرات تمرین استقامتی روی محافظت نورونی در رت‌های پارکینسونی مدل 6-هیدروکسی دوپامین
زینب رضایی ، محمد مرندی ، حجت الله علایی ، فهیمه اسفرجانی
چکیده:   (3295 مشاهده)
هدف:  بیماری پارکینسون ناشی از کاهش پیشرونده نورونهای دوپامینرژیک در استریاتوم است که منجر به اختلالات میتوکندریایی و حرکتی می‌شود. در این مطالعه، اثر تمرین استقامتی متوسط بر نقص حرکتی و بیان mRNA برای PPAR-γ، PGC-1α  ( فاکتورهای میتوکندریایی) و BDNF در رت‌های پارکینسونی مدل 6-هیدروکسی دوپامین (OHDA-6) بررسی شد. مواد و روش‌ها:  32 موش نر بالغ به چهار گروه  مساوی 1. حامل (شم)، 2. حامل+ تمرین استقامتی  3. پارکینسون و 4. پارکینسون+تمرین استقامتی  تقسیم شدند. مدل پارکینسون با تزریق یک طرفه -هیدروکسی دوپامین به داخل  دسته میانی مغز جلویی (Medial forbrain bundle) تزریق شد. گروه شم فقط حامل 6-هیدروکسی دوپامین  را دریافت کرد. 2 هفته پس از جراحی، گروههای تمرینی روزانه به مدت 30 دقیقه  و برای  30 روز متوالی روی نوارگردان دویدند. 6 هفته پس از جراحی، چرخش ناشی از آپومورفین و بیان mRNA برای PPAR-γ، PGC-1α و BDNF از طریق روش Real Time-PCR در هیپوکمپ موش ها  ارزیابی شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تزریق OHDA-6 سبب افزایش معنادار تعداد چرخش‌ها  (001/0P≤)، کاهش معنادار در بیان PPAR-γ و  BDNF و افزایش جبرانی در بیان mRN PGC-1α می‌شود. تمرین استقامتی  تا حدودی توانست این اختلالات را اصلاح نماید. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین استقامتی می‌تواند اختلال حرکتی و نقص در بیان فاکتورهای میتوکندریایی را در بیماران پارکینسونی اصلاح نماید.  
واژه‌های کلیدی: بیماری پارکینسون، تمرین استقامتی، آپومورفین، BDNF
متن کامل [PDF 1477 kb]   (841 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1397/10/11 | پذیرش: 1398/3/25 | انتشار: 1399/2/24



XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 22، شماره 3 - ( تابستان 1399 ) برگشت به فهرست نسخه ها