|
ارزیابی مقادیر S-value سلولی حاصل از رادیونکلوئید 111In به عنوان تابش‌کننده الکترون اوژه توسط کد Geant4 و مقایسه آن با نتایج انتشار‌یافته MCNP5 و MIRD
|
محمد علی تاجیک منصوری   ، هادی طالشی آهنگری ، حسین رجبی ، مجید جدیدی |
|
|
|
چکیده: (3441 مشاهده) |
| هدف: امروزه استفاده از پرتوهای یونیزان در درمان سرطان کاربرد فراوانی دارد. با این حال در درمان بسیاری از انواع و اندازه‌های مختلف تومور به‌خصوص تومورهای کوچک و متاستازها، روش‌های معمول پرتودرمانی خارجی متداول نیست. در رادیونوکلئیدتراپی با استفاده از مونوکلونال آنتی‌بادی امکان رساندن حداکثر دز به بافت توموری و حداقل دز به بافت سالم به‌وجود آمده است. در استفاده از رادیونکلوئیدهای گسیل‌کننده الکترون اوژه با توجه به برد کوتاه و سایتوتوکسیکی بالا باید دقت بالایی وجود داشته باشد. به همین دلیل از روش‌های مونت‌کارلو و شبیه‌سازی می‌توان در دقت بالاتری شده است.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق کد مونت‌کارلو Geant4 با سه مدل فیزیکی انرژی پایین یعنی Geant4-DNA، Livermore و Penelope و فیزیک Standard مورد استفاده قرار گرفت. توزیع پرتو در منابع تابش به‌صورت یکنواخت و محل چشمه به‌صورت تصادفی، درون حجم در نظر گرفته شد. نتایج داده‌های انتشار‌یافته کد MCNP و MIRD برای مقایسه مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‌ها: در بررسی میزان هم‌بستگی نتایج S-value مربوط به خود جذبی و دگر جذبی بین دو کد، نتایج به‌دست آمده توافق خوبی را بین داده‌های کد MCNP و نتایج حاصل از فیزیک‌های مختلف کد Geant4 نشان داد.
نتیجه‌گیری: هر چند در مطالعات اختلاف‌هایی بین نتایج کدها وجود دارد، اما در نهایت مقایسه انجام‌شده نشان‌دهنده قابل پذیرش بودن کد Geant4 در محاسبات دز سلولی است. لذا در کاربرد درمانی و تشخیصی 111In می‌توان از این کد جهت محاسبات دز بیماران استفاده نمود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: رادیونوکلئید تراپی، دزیمتری سلولی، الکترون آوژه، مونت کارلو |
|
|
متن کامل [PDF 1360 kb]
(647 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1396/8/21 | پذیرش: 1398/1/21 | انتشار: 1398/3/26
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
