:: جلد 1، شماره 3 - ( 2-1379 ) ::
جلد 1 شماره 3 صفحات 33-29 برگشت به فهرست نسخه ها
تخمین هیپربیلی روبینمی از طریق مشاهده پوست نوزادان رسیده مبتلا به زردی در بیمارستان امیرالمومنین (ْع) سمنان
احمدرضا رسولی نژاد ، محمداسماعیل امین بیدختی ، علی رشیدی پور ، راهب قربانی
چکیده:   (19895 مشاهده)
مقدمه: یرقان در هفته اول عمر حدودا در 60% از نوزادان رسیده و 80% از نوزادان نارس دیده می شود. یرقان معمولا از صورت شروع می شود و با افزایش سطح سرمی به سمت شکم و سپس پاها پیشرفت می کند. این پیشرفت یرقان از سر به طرف انتهاها ممکن است یک نشانه مفیدی جهت تخمین میزان بیلی روبین باشد. هدف از این مطالعه، تخمین هیپر بیلی روبینمی از طریق مشاهده پوست نوزادان رسیده مبتلا به زردی است. مواد و روش ها: نوزادانی (77 نفر) که با شکایت زردی از تاریخ 77/2/1 لغایت 77/7/5 به بیمارستان امیرالمومنین سمنان مراجعه نمودند (اعم از سرپایی یا بستری)، ابتدا تحت یک معاینه دقیق قرار گرفتند و میزان پیشرفت یرقان در روی پوست بدن آنها تعیین گردید. سپس این نوزادان به آزمایشگاه ارجاع داده شدند تا میزان بیلی روبین سرم آنها تعیین گردد. یافته ها: نتایج نشان داد که هرچه سطح آناتومیک زردی از سر و صورت به طرف انتهای اندام ها پیشرفت می نماید میزان بیلی روبین سرم بیشتر می گردد. سطح پیشرفت آناتومیکی یرقان در تمامی بیماران با بیلی روبین سرم بیشتر یا مساوی 17 mg/dl تا ناف یا سطوح پائین تر رسیده بود. در این سطح میزان حساسیت 100%، میزان ویژگی 18.6%، ارزش اخباری مثبت 49.2% و ارزش اخباری منفی 100% می باشد. در نوزادان با زردی در سطح آناتومیک تا زانوها یا سطوح پائین تر، خطر کرنیکتروس وجود دارد. در این سطح (زانوها) از نظر خطر کرنیکتروس میزان حساسیت 100%، میزان ویژگی 63.9% و ارزش اخباری مثبت 42.1% و ارزش اخباری منفی 100% می باشد. نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که نوزادان رسیده سالم با زردی در ناحیه سر و صورت را می توان به صورت سرپایی تحت مراقبت قرار داد. اگر زردی حداقل تا ناف رسید، این نوزاد شایسته توجه بیشتر بوده و اگر تا زانو رسید، این نوزاد در خطر کرنیکتروس قرار دارد.
واژه‌های کلیدی: هیپربیلی روبینمی، کرنیکتروس، نوزادان، زردی
متن کامل [PDF 864 kb]   (2413 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1387/11/12 | انتشار: 1379/2/26


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 1، شماره 3 - ( 2-1379 ) برگشت به فهرست نسخه ها