سابقه و هدف: نحوه پذیرش و به کارگیری موازین کنترل عفونت ویروس هپاتیت ب توسط کارکنان خدمات بهداشتی و درمانی دارای اهمیت می‌باشد. این بررسی به منظور تعیین نحوه پذیرش و سطح بهبود رعایت موازین کنترل عفونت در 3 حیطه قبل، حین و بعد از تماس‌های مخاطره‌آمیز شغلی، انجام شده است.

مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع توصیفی، بر روی تعداد 135 نفر از کارکنان خدمات بهداشتی و درمانی، انجام گرفت. از روش خوشه‌ای دو مرحله‌ای برای انتخاب نمونه‌ها استفاده شد. ابزار گردآوری داده‌ها، لیست برگ تهیه شده برای مشاهده نامحسوس عمل‌کردها، در 7 عامل ثبت شده و بررسی امتیاز مکتسبه آن با طیف مطلوب، نسبتاً مطلوب و نامطلوب به کمک آزمون‌های آماری مناسب انجام شد.

یافته‌ها: کارکنان در مورد نحوه پذیرش موازین کنترل عفونت ویروس هپاتیت ب به ترتیب در عامل 2 حیطه 1 با 35/59%، عامل 7 حیطه 3 با 88/48% و عامل 4 حیطه 2 با 92/45% دارای بیش‌ترین عمل‌کرد مطلوب شدند. میزان بهبودی رعایت موازین مذکور در بین میانگین رتبه نمرات آن‌ها مشهود می‌باشد (05/0P<). شاغلین آزمایشگاه دارای بیش‌ترین میزان رعایت موازین شدند (0016/0=p). کم‌ترین عمل‌کرد مطلوب به ترتیب اختصاص یافت به عامل 5 حیطه 2 (عدم استفاده از سرنگ خودایستا) با 87%، عامل 2 حیطه 1 (استفاده نکردن از پنبه الکلی در هنگام شکستن شیشه واکسن یا آمپول) با 85% و عامل 6 حیطه 3 (گزارش نکردن حوادث فرورفتن سر سوزن در هنگام مراقبت) با 57%.

نتیجه‌گیری: بیش از نیمی از کارکنان دارای عمل‌کرد نسبتاً مطلوب و نامطلوب شدند. لذا با بهره‌گیری از این تحقیق، انتظار می‌رود 100% افراد، موازین کنترل عفونت ویروس هپاتیت ب را پس از یک دوره آموزش برنامه‌ریزی شده به کار گیرند.