سابقه و هدف: با توجه به اهمیت راستای سر در وضعیت عمومی قرارگیری بدن، به نظر می‌رسد خروج سر از وضعیت طبیعی بتواند سیستم‌های پیچیده کنترل وضعیت و تعادل را نیز متاثر سازد. هدف از انجام این تحقیق بررسی ارتباط وضعیت رو به جلوی سر و تعادل بود.

  مواد و روش ‌ ها: بیست زن با وضعیت جلو آمده سر (میانگین سنی 4/20 سال) و بیست زن بدون وضعیت جلوآمدگی سر (میانگین سنی 5/21 سال) در دو گروه قرار گرفتند. میزان جلو‌آمدگی سر با استفاده از خط شاقول و از طریق زاویه کرانیو-ورتبرال در دو وضعیت ایستاده و نشسته اندازه‌گیری شد. آزمون‌های تعادلی روی صفحه نیرو در شرایط ایستاده روی دو پا و یک پا، چشم‌های باز و بسته روی سطح نرم و سخت انجام گرفت. متغیرهای محاسبه شده از داده‌های مرکز فشار، شامل انحراف معیار جابه‌جایی و سرعت در دو جهت قدامی-خلفی و داخلی-خارجی، میانگین کلی سرعت، انحراف معیار جابه‌جایی و سرعت کلی بود.

  یافته ‌ ها: زاویه کرانیو-ورتبرال دو گروه، در هر دو وضعیت ایستاده و نشسته تفاوت معنی‌داری را نشان داد (001/0 P< ). زنانی با وضعیت جلوآمده سر از جابه‌جایی و سرعت مرکز فشار بزرگ‌تری نسبت به زنان بدون انحراف وضعیت برخوردار بودند (05/0 P< ).