|
بررسی اثرات سایمتیدین بر فعالیت حرکتی در موش‌های سوری: ارزیابی نقش گیرنده‌های اوپیوییدی
|
حسین میلادی‌گرجی   ، علی رشیدی‌پور ، محمد فروزش‌فرد ، عباسعلی طاهریان ، عباسعلی وفایی ، حسن صادقی |
|
|
|
چکیده: (12688 مشاهده) |
| سابقه و هدف: گزارش‌های متناقضی در مورد نقش سایمتیدین در فعالیت حرکتی وجود دارد. از طرفی شواهد ضد و نقیضی مبنی بر تعامل سایمتیدین و سیستم اوپیوییدی روی فعالیت حرکتی وجود دارد. از این‌رو، هدف این مطالعه بررسی اثرات سایمتیدین در فعالیت حرکتی موش سوری و نقش گیرنده اوپیوییدی در این اثرات است.
مواد و روش‌ها: در این طرح از 36 سر موش سوری نر در 6 دسته شش‌تایی با وزن 30- 25 گرم استفاده شد. داروهای سایمتیدین (mg/kg50) و مورفین (mg/kg5) بر اساس اهداف مورد نظر به صورت داخل صفاقی و نالوکسان (mg/kg2) به صورت زیرجلدی تزریق گردیدند. موش‌های سوری بعد از 25 دقیقه تزریق داروها به داخل قفس مورد نظر که به یک سیستم مونیتورینگ مادون قرمز متصل به کامپیوتر مجهز بود گذاشته شدند. فعالیت حرکتی هر حیوان به مدت سی دقیقه ثبت گردید.
یافته‌ها: سایمتیدین نسبت به گروه کنترل موجب کاهش فعالیت حرکتی در موش‌ها گردید که از نظر آماری این اختلاف معنی‌دار است (000/0 =P). نالوکسان تأثیر معنی‌داری در فعالیت حرکتی ناشی از سایمتیدین نداشت. فعالیت‌های حرکتی در موش‌های دریافت کننده مورفین نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی‌داری نداشت. سایمتیدین نیز موجب تغییر معنی‌داری در فعالیت حرکتی ناشی از مورفین نگردید.
نتیجه‌گیری: یافته‌های فوق نشان می‌دهند که سایمتیدین فعالیت حرکتی را در موش‌ها کم می‌کند و اثرات آن مستقل از سیستم اوپیوییدی اعمال می‌شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: فعالیت حرکتی، سایمتیدین، مرفین، گیرنده اوپیوییدی، گیرنده هیستامینی، نالوکسان |
|
|
متن کامل [PDF 193 kb]
(2340 دریافت)
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1387/6/16 | انتشار: 1385/5/24
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
